IPO Beleggen

IPO staat voor Initial Public Offering. Het is de eerste keer dat een bedrijf naar de beurs gaat. Een IPO wordt ook wel beursintroductie of beursgang genoemd. Dit gebeurt tegen een introductieprijs. Een Initial Public Offering wordt vrijgegeven tegen de introductieprijs. Dit is de aankoopprijs waartegen beleggers aandelen kunnen kopen vóórdat deze beursgenoteerd zijn.

Een introductieprijs betekent de initiele aankoopprijs vóór de beursintroductie. Dit wordt ook wel pre-IPO of IPO genoemd. Een IPO koopt u tegen introductieprijs. Bijvoorbeeld $100 per aandeel. Dan vindt de beursgang plaats. Het bedrijf is nu officieel beursgenoteerd en haar aandelen kunt u kopen via online brokers c.q. beleggingsplatformen. Op dit moment kan de prijs omhoog of omlaag schieten. Stel dat het een populair IPO aandeel is. U heeft gekocht tegen de introductieprijs van $100. Na de beursgang stijgt het aandeel naar $150. In dit geval realiseert u 50% rendement.

U koopt een IPO tegen een introductieprijs. Daarbij wordt meestal een lock-up periode gehanteerd. Een lock-up periode betekent dat u voor bepaalde tijd uw IPO aandelen niet kan verkopen. Meestal 90 of 180 dagen. De lock-up periode voorkomt dat grote aandeelhouders, zoals de CEO of vroegtijdige investeerders, haar aandelen direct verkopen na de beursintroductie. De lock-up periode heeft als doel koersstabiliteit te creëren voor de eerste maanden na de beursgang.

Het grootste voordeel van een IPO kopen is dat u vroegtijdig investeert tegen een introductieprijs. Bij een succesvolle beursgang zal de aandelenkoers hoger zijn dan de introductieprijs. In dit geval is er direct rendement gerealiseerd. Daarnaast kan de koers op dat moment blijven stijgen, waardoor het totale rendement toeneemt. Samengevat leiden de voordelen van een IPO ertoe dat u vroegtijdig aandelen koopt van een bedrijf waar u in gelooft. Als de koers op de lange termijn blijft toenemen, ontstaat het compound interest effect. Het gevolg: exponentieel rendement met slechts één investering.

Het grootste nadeel aan IPO is de beperkte informatie. Een bedrijf behoort informatie te verstrekken bij een beursintroductie. Meestal dienen ze ook een SEC fillings in. In deze informatie vindt u gegevens over de bedrijfsstrategie en financiële resultaten. Deze informatie is echter beperkt omdat het om een momentopname gaat. Hierdoor neemt de onzekerheid toe, omdat beleggers moeten analyseren binnen een beperkte context. En dit kan ertoe leiden dat u IPO aandelen koopt van een bedrijf dat tijdelijk goed presteert. Dat is het nadeel van een IPO: het is niet zeker of u rendement maakt t.o.v. de introductieprijs.

ICO staat voor Initial Coin Offering. Het is de eerste keer dat een cryptomunt naar de cryptobeurs gaat. In tegenstelling tot een IPO gebeurt een ICO meestal niet gecentraliseerd. Dat betekent dat een Initial Coin Offering meestal wordt uitgegeven door verschillende ICO brokers, of u kunt de ICO kopen via de website van de desbetreffende cryptomunt. Dit gebeurt op basis van incentives. Wie als eerste een ICO koopt krijgt meestal grote kortingen. Hoe later in het ICO-proces, hoe lager de kortingen.

Een ICO kopen is uiterst risicovol. Het gaat hier om onbewezen cryptoprojecten die geen winst maken. Een IPO wordt uitgegeven door een erkend bedrijf die winst maakt. Dit bedrijf en haar financiele gegevens kunt u analyseren, en daarmee de kans inschatten op toekomstige groei. Bij een Initial Coin Offering is dit onmogelijk. Een cryptomunt kent geen fundamentele waarde (behalve stroomgebruik?). Het is daarom bijzonder lastig te analyseren of een cryptomunt in de toekomst zal stijgen. En daarom is het kopen van ICO in veel gevallen zeer onverstandig, met een zeer grote kans op verlies.

Wij zijn geen voorstander van beleggen in ICO. Het is prima indien u geld wilt riskeren in potentievolle cryptomunten. Doe dit echter op basis van een beleggingsstrategie waarbij u erkende cryptomunten koopt. En ja, uiteraard bestaat er een kans om enorm hoog rendement op ICO’s te realiseren. De kans daarop is echter klein, waarbij de kans op verlies groot is.

De voordelen van een ICO (Initial Coin Offering) is dat u een nieuwe cryptomunt met korting kan kopen, voordat zij naar crypto beursintroductie doet. U bent er als eerste bij en krijgt ook een korting op de lanceringsprijs. In feite biedt een ICO kopen dus meer voordelen dan een IPO kopen. Daarnaast is er geen lock-up periode voor ICO’s.

Een ICO kopen is uiterst risicovol. Een cryptoproject hoeft geen uitgebreide informatie te delen. Ze hoeven, en kunnen, geen financiële resultaten overhandigen. Bovendien wordt dit alles niet gecontroleerd door financiële instanties zoals de SEC. Vaak wordt gewerkt met zogenaamde white papers. Dit zijn documenten waarin de strategie van de cryptomunt wordt uitgelegd. Het nadeel aan een ICO is dat dit heel vaak om gebakken lucht gaat. Loze beloftes, die in de toekomst nooit worden waargemaakt. Derhalve koopt u een ICO die in de toekomst mogelijk waardeloos is. Het gevolg is dat u geld verliest.

SPAC staat voor Special Purpose Acquisition Company. In feite is dit een leeg bedrijf, ook wel vennootschap genoemd, met geen bedrijfsactiviteiten en louter financiële middelen. De oprichters van een SPAC verzamelen geld om in de toekomst een niet-beursgenoteerd bedrijf te kunnen kopen. De SPAC is echter al beursgenoteerd. Op het moment dat een SPAC haar geld investeert in een niet-beursgenoteerd bedrijf, dan wordt dit bedrijf automatisch beursgenoteerd. Dit moment wordt de SPAC IPO genoemd.

Een SPAC is bijzonder omdat het mogelijk is aandelen van een SPAC te kopen zonder dat u weet welk bedrijf de SPAC gaat kopen. Daarom wordt een Special Purpose Acquisition Company ook wel een ‘blanco cheque bedrijf’ genoemd.

Een SPAC wordt opgericht door ervaren bedrijfskundigen. Hoe meer ervaren het management, hoe groter de kans op een succesvolle SPAC IPO. Het biedt echter geen zekerheid. Zo kan het zijn dat u SPAC aandelen koopt, om vervolgens te bemerken dat de SPAC een bedrijf aankoopt waar u niet in gelooft.
Een ander aspect is dat SPAC meestal 24 maanden de tijd hebben om een bedrijf te kopen. Lukt het niet om binnen deze tijd een geschikte overnamekandidaat te vinden, dan wordt de SPAC ontbonden. In deze situatie zullen aandelenhouders haar inleg in principe terugkrijgen.

Beleggen in SPAC aandelen is uiterst risicovol. In feite koopt u aandelen zonder te weten in welk bedrijf u investeert. Toch zijn er beleggers die dit risico nemen. Waarom? Omdat zij investeren in SPAC’s die een deskundig management hebben. Daarbij anticiperen zij op een sterke overname, zodat zij op de eerste rij zitten. Indien de SPAC een goede deal maakt, kan dit leiden tot goedkope aandelen van een niet-beursgenoteerd bedrijf. Maar vanwege de onzekerheid is een SPAC IPO risicovoller dan een normaal IPO aandeel.

Een SPAC kopen is behoorlijk risicovol. Maar er zijn wel voordelen aan een SPAC aandeel. Een goede SPAC wordt opgericht door zeer ervaren zakenlui. U kunt SPAC aandelen kopen in de anticipatie dat dit ervaren management een pareltje koopt. Een bedrijf wat in potentie veel kan groeien, en waarbij het managementteam dit bedrijf de nodige sturing geeft. Wanneer u de SPAC aandelen koopt is echter nog onduidelijk welk bedrijf zij kopen. Dit heeft derhalve een verrassingseffect. Het kan tegenvallen, of enorm meevallen. In dit laatste geval kan de koers enorm snel stijgen nadien bekend is gemaakt welk bedrijf zij kopen.

SPAC aandelen kennen zeer veel onzekerheid. Dit is het grootste nadeel aan beleggen in een SPAC. Het enige wat u weet is de informatie over het management team. En mogelijk informatie die zij delen omtrent potentiële overnamekandidaten. Het nadeel aan SPAC’s is dat het resultaat vies kan tegenvallen. In dit geval zal de koers enorm snel dalen. Met veel geld verlies als gevolg. In het algemeen is het kopen van een SPAC risicovoller dan IPO aandelen kopen.

DPO staat voor Direct Public Offering. Dit betekent een directe beursintroductie, waarbij een bedrijf direct naar de beurs gaat zonder een intermediair. Het verschil tussen DPO en IPO, is dat een IPO via een intermediair gaat. Denk aan een grote investeringsmaatschappij of een IPO broker. Maar bij een DPO gaat het bedrijf rechtstreeks naar de beurs om kapitaal op te halen. DPO wordt ook wel direct placement genoemd.

Bedrijven kiezen voor een DPO om kosten van de tussenpersoon te besparen. Bij een pre-DPO moet een bedrijf echter wel de noodzakelijke documenten opstellen. Maar in tegenstelling tot bij een IPO hoeft een DPO meestal geen SEC filling te initiëren.

Alhoewel Spotify en Slack twee voorbeelden van populaire DPO’s zijn, kiest merendeel voor een IPO. Een IPO is makkelijker verhandelbaar voor beleggers. Zo komt een IPO na de beursgang direct beschikbaar bij beleggingsplatformen. Investeerders die de IPO niet tegen introductieprijs hebben gekocht, kunnen de IPO aandelen wel kopen op het moment dat deze beursgenoteerd zijn. Bij een DPO is dit niet het geval. Meestal is een DPO in eerste instantie enkel beschikbaar bij over-the-counter markets (OTC). Dit maakt een DPO minder liquide. Daarnaast zijn OTC-producten aanzienlijk duurder qua transactiekosten in vergelijking tot normale aandelen.